Mπήκε ο Δεκέμβριος, και είναι και Δευτέρα. Ωραίος συνειρμός... Είμαι στο κρεβάτι μου, μια και μισή το μεσημέρι, το σπίτι μυρίζει καφέ, και ακούω γλυκά νιαουρίσματα από τον γάτο μου. Ναι στιγμιαία περνάει από το μυαλό μου ότι τον έφτιαξε αυτός, αλλά όχι... Αν και με παρακολουθεί με προσοχή κάθε φορά που φτιάχνω καφέ, νομίζω ακόμη έχει δρόμο...
Το πρώτο τηλέφωνο του μήνα είναι από την σπιτονοικοκυρά μου, ζητάει αύξηση. Ευχαρίστως της λέω (!!!), αλλά θα ήθελα μια χάρη. Την επόμενη φορά, μην τηλεφωνήσετε για αύξηση Δευτέρα πρωί, και δη 1η του Δεκέμβρη. Πάρτε Πέμπτη απόγευμα, ή και Παρασκευή. Είναι ψυχολογικό.
Πετάγομαι από το κρεβάτι, ανοίγω την πόρτα της βεράντας, και ο καιρός είναι ακόμη γλυκός και μυρωδάτος. Η κληματαριά αρχίζει και ξηραίνεται , ετοιμάζεται να ρίξει τα φύλλα της, να αφήσει τον χειμωνιάτικο ήλιο να ζεστάνει όλα τα πλάσματα που κρύβονταν όλο το καλοκαίρι στην αγκαλιά της. Η τηλεόραση "μιλάει" για την ανησυχία του ανοιξιάτικου καιρού, αλλά η πόλη από τους πρόποδες του Υμηττού, μετά τις χθεσινές βροχές μοιάζει διάφανη και ασημένια. Κουλουράκια με κανέλλα και μέλι. H κυρία Βίκη τα έφτιαξε. Αυτά με κρατάνε, και το βράδυ θα είμαι πάλι πίσω από την μπάρα, alive and kicking, με χαμόγελο αληθινό, άλλη μια παράσταση;
Παρόλα αυτά το Παρασκευοσάββατο ήταν δύσκολο. Οι πελάτες μου ήταν λίγο "στριμωγμένοι", αλλά δεν ξέρω από που και πως "στριμώχτηκαν". Τελευταία μέρα του μήνα, άρα τελείωσαν τα φράγκα(;), πολύ τρομοκρατία από την τις ειδήσεις των 8:30(;),δεν ξέρω, αλλά χαλαρώστε λίγο παιδιά, γιατί αυτήν την εβδομάδα μας κουράσατε. Ρωτάω τον θεό μέσα μου, "αυτή είναι η πραγματικότητα, που βλέπω στα δελτία?" "Το 60% λέει, θεωρεί ότι ο δήμαρχος Αθηναίων είναι κοντά στους πολίτες, αλλά και το 65% λεέι πως είναι εγκλωβισμένο στην πρωτευόυσα."
Οχι, η δική μου πραγματικότητα είναι κάπου αλλού.Αλλά σας παρακαλώ την επόμενη φορά που θα έρθετε στο μπαρ μου, να παραγγείλετε ποτό, πάρτε υπόψην σας (σοβαρά μάλιστα) τα εξής: Οταν λέω "καλησπέρα", εννοώ καλησπέρα, και όχι "τι θα πιείτε", άρα η απάντηση είναι "καλησπέρα", και όχι "δεν έχω αποφασίσει ακόμη"... Δεν είμαστε μηχανήματα που μας ρίχνετε δεκάρικο, και βγάζουμε αυτόματα κοκταίηλς... Αν έχεις και την υπομονή, πίστεψε το θα ανταμειφθείς .... Το "σε παρακαλώ" δεν είναι ένα εξωτικό νησί της Πολυνησίας... Επίσης αν δεν θέλω να πιω σφηνάκι , απλά μην επιμένεις. Στο τέλος δεν θα το πιω και εσύ θα το πληρώσεις. Αν θέλεις να το παίξεις "χάι", άσε αυτά τα χρήματα ως φιλοδώρημα. Ετσι θα περάσουμε καλύτερα... Οταν θέλεις μαζί με το ποτό σου νερό, ζήτα τα μαζί, και όχι αφού σου σερβίρω το ποτό σου. Τρέχω λιγότερο.
Και κάτι τελευταίο. Το να σε φροντίσω ιδιαίτερα , γιατί είσαι πελάτης , προυποθέτει ότι στο παρελθόν θα με έχεις φροντίσει και εσύ... Απλά πράγματα! Καλό μήνα!
4 σχόλια:
Καλό μήνα φίλε!!! Νομίζω, δυστυχώς, ότι είναι δύσκολο να αλλάξεις την κοινωνία.Αυτά που περιγράφεις είναι μια "φωτογραφία" της σημερινής πραγματικότητας. όλο και λιγότερο ευγενικούς συναντάς, ακόμα και όταν βγαίνουν οι άνθρωποι είναι αγχωμένοι. Τα χαμόγελα ,όταν υπάρχουν, είναι ψεύτικα.....εμείς όμως θα συνεχίσουμε να προσφέρουμε με χαμόγελο....έτσι δεν είναι...?!!
Χρόνια έρευνας και εμπειριών, έδειξαν πως, ένας χαρούμενος επαγγελματίας πίσω από την μπάρα,έχει θετικό αντίκτυπο στους πελάτες, τους υπόλοιπους υπαλλήλους, τον ιδιοκτήτη, τον ίδιο του τον εαυτό, και στον λαντζέρη.
Πούσαι,βρε Θάνο,καιρό έχουμε να τα πούμε,
Καλό μήνα....
Ρε φιλαράκι, το νερό εξυπακούεται με το ποτό!
Στην Ελλάδα είσαι.
Εν πάσει περιπτώσει, επειδή είσαι καλός μπάρμαν και όντως χαμογελαστός, σε στηρίζω.
Δημοσίευση σχολίου