Aπό την Χριστίνα Τσαμούρα, iCookGreek, magazine
Περιβαλλόμαστε από αμέτρητους χαρακτήρες, συνισταμένες αμέτρητων συνιστωσών. Έτσι αμέτρητοι είναι και οι τρόποι που πίνουμε, όσοι πίνουμε. Μια βόλτα στα στέκια της μέρας και της νύχτας αρκεί για να γνωρίσεις μια μεγάλη γκάμα: θα δεις κλασικούς «γλεντζέδες» του στυλ «άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα» να λύνουν τις γραβάτες τους, θα δεις παρέες που πίνουν σαν αφορμή για να ακούσουν ένα live, θα δεις συντροφιές που θέλουν να πιουν για να μιλήσουν, θα δεις ζευγάρια που μεθάνε τον έρωτά τους, θα δεις τον άντρα ή τη γυναίκα που με ένα δυο ποτά κλείνουν τη μέρα τους, χαλαρώνοντας μόνοι και οργανώνοντας τη σκέψη τους, θα δεις τον άντρα και τη γυναίκα που με ένα δυο ποτά ψάχνουν ταίρι, θα δεις γνήσιους loosers που δεν έχουν τίποτα, δεν περιμένουν τίποτα και πίνουν μέχρις εσχάτων, θα δεις τύπους να μιμούνται τους loosers, που έχουν τα πάντα, περιμένουν άλλα τόσα, αλλά επίσης πίνουν μέχρις εσχάτων, θα δεις πιτσιρικάδες που περνάνε τη «φάση» τους, θα δεις πότες να τσαμπουκαλεύονται χωρίς αιτία και άλλους να χάνουν τον έλεγχο, θα δεις αλκοολικούς να κοιμούνται στις μπάρες και έκπτωτους άγγελους με κατακόκκινα μάτια και το σημάδι της αυτοκαταστροφής στο μέτωπο. Εσύ πού ακριβώς είσαι, αυτό έχει σημασία. Αν είναι να νιώσεις ενοχές, μη νιώσεις επειδή πίνεις. Αυτό από μόνο του δεν λέει τίποτα.
Νιώσε για το πώς πίνεις και γιατί. Η ζωή είναι ένα καλό μεθύσι . Σε αυτόν τον κόσμο συναντιούνται δύο ειδών ζωντανοί: οι παθιασμένοι με τη ζωή και οι άλλοι. Η μέθη είναι μια ιστορία που αφορά τους πρώτους. Παθιάζομαι δε σημαίνει οπωσδήποτε πίνω, σημαίνει όμως εκατό τοις εκατό μεθάω. Μεθάω από έρωτα; Μεθάω από δημιουργία; Μεθάω από τέχνη; Μεθάω από ιδανικά; Ή μεθάω από τη γοητεία της ζωής, τον πηγαίο σουρεαλισμό της, το απίστευτο –κάποιες φορές μαύρο– χιούμορ της και τις μεγαλοφυείς σεναριακές ανατροπές της; Τι σημασία έχει, καμία απολύτως τελικά. Εκείνο που μένει είναι πως ό,τι αξίζει, ό,τι συνεπαίρνει και ό,τι απογειώνει στη ζωή είναι αυτό που ξεπερνάει τα στενά όρια της ρουτίνας, την ευθεία γραμμή της κανονικότητας και τον καθ΄έξιν βίο. Γι’ αυτό και μοιάζει θεαματικά με ένα καλό μεθύσι.
Η ικανότητα του καθενός να μεθάει από ζωή έγκειται σε μια δεύτερη ικανότητά του: να συνεπαίρνεται από ανθρώπους, να συγκινείται από ιδέες, να παθιάζεται από αισθήματα, να τολμάει να δει τον εαυτό του face to face και να διεκδικεί τα πιο «τρελά» όνειρά του. Είναι η απόφαση να ξεπεράσει το φόβο του. Γιατί ο φόβος μπορεί να φυλάει τα έρμα, τα φυλάει όμως στα στενά πλαίσια των ανασφαλειών τους και τους στερεί τα άπειρα σενάρια ζωής που υπάρχουν εκεί έξω. Κλείνει το δρόμο της ψυχής για τα μεγάλα πράγματα, κάνει τον άνθρωπο από γίγαντα νάνο. Ε, εκεί είναι που με τον τρόπο του ένα κρασάκι, ένα ουζάκι, ένα τσιπουράκι, ένα ουισκάκι παρεμβαίνει καταλυτικά.
Έχει τη μαγική ικανότητα να σου αποκαλύπτει το καταβαραθρωμένο ψυχολογικό σου ύψος.
Αν είσαι δυο μέτρα παλικάρι και σε κρύβανε οι φοβίες, οι αναστολές, οι ενοχές σου και η σκουριά της καθημερινότητας, θα φανεί. Αν δεν είσαι, τουλάχιστον μέχρι να κλείσει το μπαρ θα το ξέρεις.
2 σχόλια:
cheers babes!
X
Γειά σου και σένα!!!
Δημοσίευση σχολίου