Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

The marvel of Santorini!

 header-yoga 

It was mid 19th century, when the nightmare of vines, the Phylloxera, did "hit" the vineyards of entire Europe. The destruction was absolute, and all the vines of anile Continent died, leaving our ancestors without grapes and wines, for a lot of decades.

ALL?

NO!

A small volcanic rock, full of vines from the prehistoric years  at the edge of Europe, it resisted!  (sources we have from the town of Akrotiri, 16th century B.C., the so called Greek Pompey)

The American vines that were planted, the next years in France, Italy, and other wine making countries of Europe, did not come ever here, and thus therefore ladies and gentlemen, i am  proud to introduce you, to the most ancient vineyard of the world!!!

At the older times  the beginning of the Vendema (harvest) was a big celebration for the all island, and late night, when the harvesters returned back to the wineries (Canavas*) the party started with songs and dances, and plenty of the unique local fava, white aubergines, cheese, caper,  cherry tomatoes and of course wine!

tomato-ingredient-(3)_218 

And the marvel does not stop here: Santorini, one of the most beautiful islands of the world, and one of the top 10 island world destinations, according to the readers of eminent travelling magazine "Code Nast",  is a place exceptionally arid, with strong winds, and volcanic rocks  rich in lava and pumice. And this precisely is that makes the wines leading in the world! And of course the people!  The intelligence of local, that for centuries experiment and enjoy their goods.

DSCN0326

  They built dry stone walls (πετρολιθιές), that each winter were falling down  from the winds, and each spring  builting up again, in order to  keep the soil.  And most peculiar: People developed a technique, called  "couloura". They give to the plants a shape, like basket, in which the grapes are " hiding" inside, and being protected from the strong winds. It also allows to the plants to "drink" the early morning summer fog.

Last 10 years charismatic wine makers of the island, also developed the know-how, (something that was absent from the Greek wines), in combination with the precedents traditional characteristics of vineyard, they give us certain masterpieces!

THE PEOPLE AND THE WINERIES

DSCN0004

Exactly at the back of this sign that writes " ROOMS TOLET" in the medieval village of Pirgos, that his householders do believe that simply rent " rooms with toillet" (...), the dream for some people still continued.

There the organic vineyard of Chatzidakis, (Telephone: 22860 32552, 32466, 6973989158)  produces Santorini Asyrtiko (Alc%: a 12,5) a "classico Santorini" , in an old cave house, that was changed in wine factory.

DSCN0006 Red grapes lying under the Aegean sun, at Chatzidakis winery, prepared for the award winning "Vinsanto". Chatzidakis won the Grand Golden award, at the International Thessaloniki wine Festival in 2008. At the back the village of Pirgos.

 

I might not did try the Mayrotragano, but I did try it  in the winery of Paris Sigalas,  in the region of  Baxedes, outside Oia village.

The view?

August vineyards, harpesters with enormous hampers, and the Aegean sea at the back. We did try  initially the astonishing Asyrtiko, DOMAIN SIGALAS 1996¨"

And what we mean saying Asyrtiko (A seer tee ko) in Santorini?

It is the  grape that covers 80% of the plantings on the Island. It produces a wine extracted mid-palate and overt minerality. It has a unique combination of high alcohol (13% - 13.5%) with excessively high acidity. Balance is achieved with the dehydration of the grapes which not only raises potential alcohol but also dry extract which gives this wine such an incredible texture.

Is often described as Greece's best white wine grape, and this is something that i attent to believe as well.

DSCN0024

DSCN0341 Mr. Aggelos from Pirgos village.

Finally came the day that we tried red Mayrotragano . This is a local red variety. Because of its naturall high sugar levels, was traditionally used in the production of sweet wine.

Paris Sigalas has been experimenting with the grape for many years. He started with a half to half blend of Maurotragano and another local red variety called Mandilaria. Finally he managed to make a 100% Maurotragano, and now in that beautiful restaurant called Krinaki¨ in the fairytale village of Finikia, with lots of meat and other Greek mezedes (appetizers or tapas), our mouth fills from the full body, our toqnue enjoys the almost perfect tannin structure, and the pleasant of ours was just absolut.

A wine that has an amazing aging ability. I am wondering and i can't wait… (Telephone: 22860 71644)

mesa gonia Antoni's house door, Mesa Gonia village

There are some lost villages on the island, and  "Mesa Gonia" which was hit mostly of all from the last  volcanic earthquake in 1956,  has almost never been inhabited again.
In that village is the house of my friends Antonis (there are 2 of them) of Tithora rock bar, and at the entrance of the village is the traditional winery of  Argyros,  built in 1903. My friends told me that i can find the best Raki(*)  in Santorini, but the "Vinsanto"   it is just to make you cry... (tel: 22860 31489)

This is a natural sweet red wine, and is something like a trade mark of Santorini!

Quite expensive, but no reason to discuss that.  It needs  6-9 kilo of grapes for just one litre of wine.
70% Asyrtiko, 20% Aidani and 10% Athiri, are the varieties (all local) .
Aromas of orange, tangerine, fig  and caramel for the finish. Aged for several years, i think Argiros is the one that ages that unique desert wine, more than anybody else on the island.
For sure with  this product, Argyros entered  at the list of Greece's elite winemakers.

DSCN0339  DSCN0338

 

Famous Thalassitis  white wine is a product of another small winery called "GAIA" (means "earth" in ancient Greek tel: 6945777814) that seems they doing something special...


Quite "strong" to taste it straight, this Asirtiko, has a great  crisp finish makes it amazing for serving it with food and especially sea food!
For serious wine drinkers...
Alcohol (% vol): 13,0
I know that if you like to drink, you also like to eat..
And if GAIA is proud of their wines, for sure is proud of it's vinegar.
Award winner of the biggest Greek newspaper "Gourmet" magazine, this Asirtiko vinegar is left to age in barrels for five years, acquiring a fruity and deep flavor that is addictive.

 

There are almost 40 (!) native varieties. Some i did not named yet are, Voudomato, Potamia, Gaidouria, and of course the famous Nichteri, which is the traditional local house white wine.

Took it's name because of the  vinification procedure at the past was during the night, in order to avoid the oxidization of this very sensitive vine.

1 My own private Santorini...

The Canavas

Santorini is really a small island, only m73 sq.mtr, and with about 13.000 residents. 13 villages, each one of them with the old, medievial part at the centre, and with about 15 (!)wineries, or canavas.  Most of them are proffesional wineries, but there are some house wineries as well.

Canavas was an integral part of every rich captain's house.

They have a specific architecture. The front part is open and small, with ussually two windows. One window faces the north and the other the south, in order to ventilated the place from exhalations.

Most of them are about 150 years old , but you can find really old Canava buildings, like even 500 years old.

artspace3 "Art Space" Canava. A winery and gallery as well! Exo Gonia village

A Legendary Bar

It was the year 1969, when a young Italian barman called Franco, visited Santorini for the very first time.

Franco him self refer's to that visit with the following words:

"When we first visited the island in 1969, Fira the capital of the island was just a small village, with the caldera side mostly consisting of ruined buildings, after the devastating earthquake of 1956. We remember how, at the time, it was impossible to find even a good cup of coffee or a simple Campari and Soda "(haha!!!)

In 1978 returned back, decided to built a cocktail bar on the Caldera, the volcanic cliff of the island, playing only classical music.

It was then when some New Yorkers journalists, visited the island.

Sitting on the Caldera, overviewing the breathtaking volvano and Aegean sea, (when there was no other bar or restaurant at the area), tasting beautiful cocktails and listening classical music.

They need no more. Returning back home, they wrote about it in New York Times. Next year the New Yorican creme de la creme was there at "Franco's Bar" in Santorini!

In 1985 a worldwide survey undertaken by News Week International Magazine, classified Franco's, amongst "The World's Bar Best"!

 

A legend just began. The following years many rich and mostly famous artists, writers and actors from all over the globe visited the bar.

Franco's Bar is still here, serving cocktails, with classical music, beetween many other bars... and i really, dont give 7 euro for a freddo espresso coffee...

The world is not the same...

selini 

"Selini" restaurant,  one of the oldest in Fira, continues serving Mediteranean magic.

4

DSCN0009 "Kira Thira Jazz Bar" . Probably the oldest bar on the island. From 1976!

DSCN0322 My home on the island, in front of the beach.

 

Stay in Santorini island, but not make them rich:

www.bluedolphins.gr by the caldera or,

www.glarossantorini.com   in front of the beach

Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2008

Music and wine...

The following is an article that i copied from the wine magazine "Decanter", May 2008 from Richard Woodard.

Rolling Stones with Syrah but Mozart with Merlot: lo and behold two indicative proposals of music that should accompany the wine the hour where we drink in order to we enjoy the better flavour!

According to research that became in the University of Edinburgh Heriot-Watt, on behalf of the wine making company of Chile Montes, the relation between music and flavour is direct, making thus the music accompaniment of dinner… exceptionally critical for the final flavour of wine.

Each type of music affects differently in each variety. Thus, according to the professor Adrian North, that was head of research, when you hear pieces as “Fortuna” from Karmina Mpourana of Orf  Cabernet Sauvignon of Montes it shows 60% (!) richer and bulky as long as when you try him without music.

Corresponding results it has also Chardonnay, that becomes at 40% crisper and cool with music accompaniment pop!

How did become the research? With the attendance of 250 individuals that was assembled in the building of university where they offered to them a glass wine. They drank in five rooms. In each one it played other music. In the end, it was asked to them to say their opinion for the wine that they drank. “It is widely known in the academic community that the wine influences the behavior”, says North, “but is the first time where it is proved scientifically that the music influences also other senses and changes the flavour of wine!”.

Aurelio Montes uses already the music in the productive process of his wine factory, playing monasterial anthems in the barrels that wear out the wines in made according to the beginnings feng sui his wine-cellar. It in deed very shortly thinks it adds musical proposals in the back side of his bottles that circulates per the world…

And here are the results...

music and wine

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2008

Mέγαρο Γιακουμπιάν-το Κάιρο, και τα μπάρ του...

Cairo the saraya cafe The Saraya Cafe, Cairo

Ξεχασμένη αστική γοητεία, ακόμη και εκεί που δεν το περιμένεις, τουλάχιστον όπως το περιγράφει ο συγγραφέας Αλάα Αλ-Ασαουνί.  Η ακμή, ο πλούτος, η διαφθορά, η παρακμή...Same old story...Κάιρο.

    "Για τουλάχιστον εκατό χρόνια, όλη η κοινωνική και οικονομική δραστηριότητα του Καίρου ήταν συγκεντρωμένη στο κέντρο της πόλης όπου έδρευαν οι μεγαλύτερες τράπεζες, οι ξένες εταιρίες, τα καταστήματα, οι κλινικές, τα γραφεία και τα ιατρεία των πιο γνωστών ιατρών και δικηγόρων, τα σινεμά και τα εστιατόρια πολυτελείας.  Η παλιά ελίτ της Αιγύπτου είχε κατασκευάσει το κέντρο της πόλης ετσι ώστε να είνα ιη Ευρωπαική συνοικία του Καίρου. Για αυτό κα ιυπάρχουν εκεί δρόμοι που θυμίζουν δρόμους κάθε ευρωπαικής πρωτεύουσας - το ίδιο αρχιτεκτονικό στύλ, η ίδια ιστορική πατίνα.

Ως τις αρχές τις δεκαετίας του 1960, το κέντρο διατηρούσε την Ευρωπαική του σφραγίδα, και οι παλιοί θυμούνται ακόμη την κομψότητα του. Τότε, δεν ήτσν καθόλου καθωσπρέπει να κυκλοφορούν εκεί ντόπιοι με τις κελεμπίες τους, ενώ τους ήταν αδύνατον να μπαίνουν με αυτήν την παραδοσιακή ενδυμασία σε εστιατόρια όπως το "Groppi",  το A 'Americaine"  ή το "L Οdeon",  σε σινεμά όπως το "Metro",το  "St. James", ή το "Radio", και σε άλλα μέρη 'οπου οι άνδρες, για να μπουν έπρεπε να φορούν κοστούμι, και οι γυναίκες βραδινό φόρεμα. Ολα τα καταστήματα ήταν κλειστά τις Κυριακές, κα ισε Καθολικές γιορτές όπως τα Χριστούγεννα ή η Πρωτοχρονιά. στολίζονταν σαν να βρίσκονταν σε Ευρωπαική πρωτεύουσα: οι βιτρίνες άστραφταν με ευχές στα Γαλλικά ή στα Αγγλικά, με χριστουγεννιάτικ δέντρα, και κούκλες που παρίσταναν τον Αι- Βασίλη, ενώ τα εστιατόρια και τα μπάρ πλημμύριζαν αλλοδαπούς και αριστοκράτες που γλεντούσαν πίνοντας τραγουδώντας και χορεύοντας.

Στο κέντρο της πόλης υπήρχαν πάντα μπαράκια όπου με λογικές τιμές τις αργίες ή τις ώρες σχόλης, μπορούσες να πιείς κάνα δυο ποτηράκια με συνοδεία μεζέδων. Κάποια απ΄αυτά μάλιστα, τις δεκαετίες του 1930-40, πρόσφεραν μαζί με το ποτό και μικρά ψυχαγωγικά σόου: έναν πιανίστα  Ελληνα ή Ιταλό,ή τίποτα Εβραίες χορεύτριες από το εξωτερικό.  Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1960, μόνο στην οδό Σουλειμάν Μπάσα, υπήρχαν δέκα τέτοια μπαράκια. Υστερα ήρθε η δεκαετία του 1970, το κέντρο άρχισε σιγά σιγά να χάνει την σπουδαιότητα του, κα ιη καρδιά του Καίρου μετατοπίστηκε εκεί όπου κατοικούσε η καινούργια Ελίτ: Στο Αλ Μοχαντίσιν, ή στο Μαντίνατ Νασρ. Ενα άτεγκτο κύμα θρησκοληψίας σάρωσε την Αιγυπτιακή κοινωνία, η κατανάλωση αλκοόλ έπαψε πια να είναι αποδεκτή,και διαδοχικές Αιγυπτιακές κυβερνήσεις υπέκυξαν στην θρησκευτική πίεση (ίσως προσπαθούσαν να υπερθεματίσουν πολιτικά στο ισλαμικό αντιπολιτευτικό ρεύμα), περιόρισαν την πώληση του αλκοόλ στα μεγάλα ξενοδοχεία και εστιατόρια, κα ιέπαψαν να δίνουν άδειες για καινούργια μπάρ. Αν ο ιδιοκτήτης ενός μπάρ (κατά κανόνα ξένος) πέθαινε , η κυβέρνηση απέσυρε την άδεια του μπαρ κι ανάγκαζε τους κληρονόμους ν άλλάξουν επιχειρηματική δραστηριότητα. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, υπήρχαν και οι συχνές έφοδοι της αστυνομίας, με τα όργανα της να κάνουν σωματική έρευνα στους πελάτες...

Ετσι στις αρχές της δεκαετίας του 1980, δεν έμεναν πια στο κέντρο της πόλης παρα λίγα, διάσπαρτα μπαράκια, που οι ιδιοκτήτες τους κατάφερναν να τα κρατήσουν άτρωτα από την θρησκευτική πλημμυρίδα κα ιτις κυβερνητικές διώξεις, εφαρμόζοντας μια από τις εξής δυο μεθόδους: την αφάνεια ή την διαφθορά.  Δεν υπήρχε πια ούτε ένα μπαρ στο κέντρο που να διαλαλούσε ότι είναι μπαρ. Στις πινακίδες δεν έγραφε πια "μπαρ" αλλά "εστιατόριο" ή "cafe" και οι ιδιοκτήτες των μπαρ, ή των πρατηρίων ποτών, έβαψαν τα τζάμια των μαγαζιών τους με ένα σκούρο χρώμα, ώστε να μην φαίνεται απέξω τι γίνονταν μέσα...

Από την άλλη οι ελάχιστοι εναπομείναντες ιδιοκτήτες μπαρ ήταν αναγκασμένοι να δωροδοκούν κατά τακτά χρονικά διαστήματα κυβερνητικούς αξιωματούχους και αστυνομικούς του Τμήματος Ασφαλείας, στο οποίο υπάγονταν.

Καθώς η πώληση φθηνού ντόπιου αλκοόλ δεν τους άφηνε αρκετά κέρδη ώστε να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν σ' αυτά τα "δώρα", οι ιδιοκτήτες των μπαρ υποχρεώθηκαν να μηχανευτούν άλλους τρόπους για να αυξήσουν τα έσοδα τους.

Κάποιοι από αυτούς το γύρισαν στην διευκόλυνση της πορνείας, χρησιμοποιώντας γυναίκες ελαστικών ηθών για να σερβίρουν ( αυτήν ήταν η περίπτωση του "Cairo Bar"  την Ταουφικίγια, του "Mido" και του  "Pussy cat" στην οδό Εμάντ Αλ Ντιν,), άλλοι στην παραγωγή δικού τους αλκοόλο σε πρωτόγονα εργαστήρια,, αντι να τα αγοράζουν, ( το "Halegian"στην οδό Αντίκ Χάνα, και  το "Jamaica"  στην οδό Σαρίφ).

Aυτές οι ελεεινής ποότητας "μπόμπες", δεν προκάλεσαν και λίγα δυσάρεστα ατυχήματα, το πιο γνωστό από τα οποία είναι αυτό που συνέβη σε εναν νεαρό ζωγράφο: Αφπύ κατανάλωσε στο "Halegian" νοθευμένο μπράντυ, έχασε την όραση του. Ο εισαγγελέας διέταξε το κλείσιμο του μπαρ, αλλά ο ιδιοκτήτης του κατάφερε με τα συνήθη μέσα , να πάρει πίσω την άδεια και να το ξαναλειτουργήσει.

Συνέπεια όλων αυτών είναι ότι τα μπαράκια που έχουν μείνει στο κέντρο, δεν είναι πια καθαρά και φθηνά κέντρα διασκεδάσεως, όπως παλιά, αλλά κακοφωτισμένα και αποπνικτικά άντρα, όπου συχνάζουν κακοποιοί και ύποπτες φάτσες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως το, "Maxim's" στην στοά μεταξύ των οδών Κασρ-Αλ-Νιλ, και Σουλειμάν Μπάσα, και το "Chez Nous", κάτω από το μέγαρο Γιακουμπιάν..."

"ΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΓΙΑΚΟΥΜΠΙΑΝ"

Αλάα Αλ-Ασουανί

Εκδόσεις:  ΠΟΛΙΣ 2007

Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης